Sürgün Şiiri - Yusuf Işık 3

SÜRGÜN

gerçekliğin sürgününde
inadına inadına
düşler yeşerttim
dönüşü olmayan mapusun
heybesini doldurdum her gün
sıkı mı sıkı çalıştım
ne rüzgardan
ne yağmurdan
ne öte dünya korkusundan
caymadan yolumdan
her günün sabahı
çatal dilleriyle
keder eken zamana inat
aldırmadım
güneşe döndüm yüzümü
ışığa serperken
bilinmeze
korkuya dair ne varsa
toza çamura bulandım da
dedirtmedim kimseye
ki bu
ödünç aşkların
zümrüt ağacıdır
sessizliğin kalkanında
dokunulmamış günlerin
güzelliğini giyinip
çirkin şehirlerin
çirkin yüzlerine efelendim
ha bire
su verdim
gün kavuşanda bahara
meyveye dursun diye..4.4.2012