Sürgün Şiiri - Zülfü Evin

Sürgünüm gecelerin sessizliğine bir ömür,
Gözlerinde ben, sözlerinde ben.
Deryaları aşıp, Okyanuslara ulaştım senin sürgününle
Yönlerimde sen, dillerimde sen.
Hayallerimin mutluluğuydun bir ömür,
Sürgünlerinle çileye kavuşturdun hemen.
Sürgünüm gecelerin sessizliğine bir ömür,
Ellerde ben, yellerde ben...

Sürgünüm hayallerin kuytu köşesine bir ömür,
Yıllarda ben, asırlarda ben.
Parlıyordum, mehtap gecede gözlerinde
Doğmayıp öldürdün alenen.
Sağa çeviriyorum gözlerimi bir tebessüm,
Sola dönünce kaf dağına sürgün.
Sürgünüm hayallerinin kuytu köşesine bir ömür,
Gerçeklerde ben, masallarda ben.

Sürgünüm hayali şehirler ardına bir ömür,
Yollarda ben, çağlarda ben.
Akıntıya kapılıp, sırılsıklam olmaktı maksadım,
Hemen boğmak istedin beni debinde.
Doğmak istiyorum nisan yağmurunda çehrede,
Güneş ışıklarına renk vermeden başlıyor sürgün.
Sürgünüm hayali şehirler ardına bir ömür,
Renklerde ben, göklerde ben.

Sürgünüm gönüller tahtından bir ömür,
Suçlu ben, dertli ben.
Dertlerim bana acı çektirmezken seninle,
Buna da izin vermedin yeminle.
Çıkmıyor sesim, seslensem cemaline bir gün,
Anlamsız bakışlarla uğurlanıyorum yine sürgün.
Sürgünüm gönül tahtından bir ömür,
Dillerde ben, sözlerde ben, gözlerde ben...