Sen, hasretine sürgün olduğum kadın!
Doğan güneşe yazılmış adın.
Bağlanmış saçlarına günler, savrulur.
Geceler tazeler içkimi, sensizliği içiyorum.
Anıların kuyusu tam ortasında aklın,
Fizan gibi uzanır sathın.
Nefes nefes harlarken seni,
damla damla söndürüyorum.
Gitmen değildi ya da sözlerin;
nasıl da kandığım gözlerindi, gözlerin.
Öldürdüğün umutların üzerine resmini birakiyorum.
Sen, hasretine sürgün olduğum kadın!
11.10.2016
Mustafa GöktaşKayıt Tarihi : 12.10.2016 17:37:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)