Sürgün Şiiri - Adem Güçlü

Kumun zerresini taşıyamazsın;
Bastığın yer bulaşır sana o gün,
Kavgaya tutuşur üstünde toprak,
Sürgün eden nedir,anlayamazsın.

Aynanı kırma; kendini gören çok,
Kimbilir,belki bir yüzün olurda,
Toprak sinmeden,banada bakarsın...

Sürgün ettiğinde; hiç gitmedim ben,
Kilim dokuduğun gözüm,burda kör,
Korkutuyor beyazın soğukluğu,
Ateş yakıldı üşüyen günaha,
Şimdi beni,kovduğun kapından gör...

Yalnızlığın düğününe tokmak sallıyorum,
Çeyiz sandığına dolanmış,bir yalanım ben.
Toprak altından alnını öperken,
Seni dileyeceğim,bir yere gidiyorum...