Asrımın ben, Hüdâî sürgünüyüm
Her yerde gelişen, boy veren
Geliştiği her yeri değiştiren
Bir başak ki,yedi değil yetmiş veren
Yaz, kış iklim gözetmeden......
Memesine Nebî eli değmiş gibi
En kısır mevsîmde sütü kesilmeden...
Bembeyaz, tâze ve pâk...
Eteklerinde âlemler besleyen.
Müjdesi bıkmadan, usanmadan
Her devir tekrar tekrar verilen
Meflûç ruhlara, körelmiş gözlere
Göz ışığı, gönül sürûru olan..
Âdem (nebî sav) den uzanan ırmak
Hâbil derelerinden akacak
Her Nebînin sînesinden taşacak
İbrâhim(as) le gürleşip
Son Nebî(sav) yle coştukça coşacak
Son vakte kadar,biçilen varlığa,
Durmadan ve dinlenmeden
Her yanı aydınlatarak
Sonsuzluğa akacak.......
10.01.2015
Kayıt Tarihi : 3.4.2015 16:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!