Sürgüüün! Şiiri - Emek Anıl Aşılı

bugün geç kaldım sevdaya
bugünleri de arayacak olman
meselesi
olsun diyerek geçmem gereken kapı
çok mu çok dar bir kapı
susmam gerekti bu kadar eziyete
aklımı başıma almam lazımdı
küfür gibiydi bilet
buz cehennemi otogarda
jilet gibi akmayan gözyaşı
gıcırtısıyla gittim o sürgüne

sızlamanın boşluğu kalbim
talaş hüznünü doldururken
sentetik atardamarıma
ah, atamayan ne yapsın
diyerek geçtiğim ağaçsız yollardan
bir medet umarak
duyarsız dağlardan
yine de gittim o sürgüne

baz istasyonları avunduğum gök
sigara içerken mola
diye istediğim sevinçsiz çay
nitrat kokulu günlerin
habercisi güvercinler
ağlayan inşacıları
eve gelmeyen umudu
tutup hüznünden yaka paça
aklımı başıma getirmeye çalıştılar

nispeten getirdiler de
ağlayarak da olsa çözdüm düğümleri
sürgünün telkinleri hala omzumda
sevda imkansız değildi oysa
“üç dakikalık zevkler için
hayatını boşa harcama”...