Sürgün Şiiri - Özlem Saba

zincirlerimin sesi gelirken kulağıma,
kahroluyorum!

daha dolmamış diyorum,
dolmamış.
dünya cehennemindeki sürgünüm...

sizleri düşünüyorum.
kendimi.
güzel gülüşlü,
dürüst insanları.

-bir kez daha kahroluyorum...

bu zengin sofrada,
hiçbir şeye el uzatamamışlığımızı
yakalıyorum sonra

-doğurgan ellerimizi

tanrı diyorum,
sonra tanrı!
hepsi
o sizin sahte tanrılarınız yüzünden değil miydi?!?