Sürgün Şiiri - Şefik Aydemir

Günler geceler telaşla geçiyor.
Arz inliyor yer sarsılıyor.
İnsanlar ölümle Dans Ediyor
Aklımın en ücra köşesinde
Talan var.
İnsanın korkulu kabusu,
insan mı olur.
Yaşamak baştan sona gitift
Hangi sokağa girsem çıkmaz.
Her adımda bir umut...
Bırakıtım geriye.
Musalla taşına yatırdım
Bütün hayallerimi
Herkes kendi cenderesinde
Kıvranıyor şimdi
Dünya yaşamak için varken,
Ruhum dipsiz kuyuya
atılmış dingin
Yolunu kaybeden insanlık
Şimdi Yalnızlığa Sürgün