Sürgün Şiiri - İlhami Demirkoparan

.....
Sürgünüm
Sürgünsün
Sürgün

Kalmışız bir kapı aralığında
Ne hayattan yana olduk mutmain
Ne ölümden yana olduk tedirgin

Kimi dünyaları taşır sırtında
Bilmez gayrısını el emeğinden
Kimi hep sırtında başkalarının

Uzakta bir yer
İçinde;
Ne beton yığını apartmanlar
Ne dünyalık bir keder
Yalnız;
Çocukluğumuzdan kalma huzur
Ve el değmemiş hayaller
Gözlerimi kapatıp yakınlaşıyor
Açtığımda uzaklaşıyorum
Anladım;
Şairler neden yalnızlıkları sever