Sürgün Şiiri - Cevdet Dino

Sonbaharda göç,
Kırılgan bir mevsimdeyim
Hafif hüzün ve sarı bir uzunluk

Şarap ve aşk aynı kadehte
Ardından kumda kahve
Falcılar masada
Yalanlar ardı sıra bu mevsimde

Hep kendime ağıt yaktım şiirlerimde
Terk etmiş bir sevgili
Buz kesmiş talan bir yürek

Geçmişle cenk ediyorum
Hep yenilgi hep hüsranla biten bir an

Rüzgar uğramalı kentlerime
Kalıntılarım bir denizin limanına
Saçların eteklerine dağların
Gözlerin bir aynaya hapsedilmeli

Benden başlamalı göçün
Mevsimlik olmamalı gidişin

Yağmur gülüşünü
Kuşlar hikâyemizi almalı
Ne kitaplar yazmalı bizi
Ne de bir şehir anmalı

Güneş ışıkları yüzünde
Tenim göğsünde soğumalı
Yelkovan sarı bir tat bırakmalı hafızamda
Gülümsemelerim kulaklarında tufan
Ellerim lenslerini bulmalı gözbebeklerinde

Göç,
Sürgünle başladı
Kendimden gidişim kolay olmadı

Kokun efsanevi bir iksir şimdi
O da sonbaharda solan bir gül gibi
Durdu belleğimde,
Sadece sarı kaldı
Sapsarı bir sarı…