Sürgün Şiiri - Serhat Karadumanli

I.
Yine duydum o sesi
Sanki uzak bir ülke gibi çağırıyor beni
çooook uzaktan…
Kulaklarıma kadar geldi çığlığı
Yorgundu
renkleri solmustu
fısltıyla konuşuyordu
Geri dönemem sana bir daha
göç edemem yine
Bir zamanlar sınırdışı ettin beni
şimdi sürgünüm
alıştım yalnızlığa…
II.
Birşey ifade etmiyor
Ne titreyen sesin telefonda
Ne de siluetin otobüs durağımda…
Evet, doğrudur
bazen yastıklara sarılıp yattigim, kokladığım
acaba kalmışmıdır diye teninin leylak kokusu
O kadar sıradansın ki bana
nefret bile edemiyorum resimlerine bakınca…
III.
Yüreğinde uyuklayan savasçının uyandığını yazıyorsun
Bırak, çürüğe ayır sen onu,
fayda etmez
göğüs kafesinde yaptığı külfetli bir ağırliktan başka
Savaş bitti, gönlün mihrabi yıkıldı
lirik bir soprano eşliğinde
yatırdım yüreğimi musalla taşına
toz olup savruldu surrealist masallara...