Sürgün Şiiri - Muharrem Abut

Sen şimdi yoksun
Bilmem saat kaçı gecenin
Ben yine aynı yerdeyim
Bir bıçağın sırtında yaşıyorum
Bir rüzgar değse düşeceğim avuçlarına
Bütün rüzgarlar alnımın ortasına esiyor
Çek al beni sevdiceğim
Çek al sine-i bendine
Ben zaten bendlerle çevrilmiş
Coşkun bir su misali
Sana akıyorum,akıyorum,akıyorum…

Beş bin yıllık bir yalnızlık bu sanki
Beş bin yıldır sensizim
Beş bin yıldır dolaşıyorum bu şehirde
Ellerim ellerine hasret
Beş bin yıldır gözlerim pencerene takılmış
Çıkacaksın diye bekliyorum
Adım adım sokaklarda senden bir iz
Bir hatıra arıyorum,arıyorum,arıyorum…

Bütün zamanların ortasındasın
Öncen ve sonran yok
Bütün gemiler senin içinden geçiyor
Bütün trenler senden yolcu alıyor
Bütün otobüslerin tek yolcusu sensin
Ben, sen bütününde bir parça
Sen, ben bütününde bir parça
Yaşamak olamaz ki böyle paramparça
Ama yaşıyorum,yaşıyorum,yaşıyorum…

Al beni götür olduğun her yere
Denizlere götür adan olayım
Dilinden düşmeyen duan olayım
Derdin,tasan,gamın, gadan alayım
Yalnız sende,tek sende,sade sende kalayım
Sonra sür beni sürgünler sürgününe
Seni yaşayıp,seni soluyup
Ve seni arayıpta bulduğum
Bu kahrolası şehirde
Beni sürdüğün o anda
Seninle öleyim,öleyim,öleyim…..

Çünkü hayatı sen tadında yaşayamamayı
Yaşamamaya tercih ederim.