Sürgün Şiiri - Meral Meri

Gözlerindeki yakın ve uzak cennete dokunuyorum Rüzgar başını bir yana çeviriyor, Tıpkı bir annenin Omuzuna ağır ve yorgun düşlerini yüklediği an gibi Eşsiz bir samanyoluna ulaşırcasına Uzaklaşıyorsun o an için. Gözlerin,onlar tıpkı bir çiğ damlasını andırıyor Berraklaşıyor ve aniden kayboluyorsun; Ruhun kayıp giderken sensizleşiyorum. Tüm yeşil çayırlarım göz yaşı döküyor ardın sıra. Ender ziyaret ettiğim o ülkem, geliyor Ve yerleşiyor yerine, Acı ve tatlı Yerleşiyor. Tüm yel değirmenleri çıldırıyor! Belliki onlarda ağlayışıma eşlik ediyor, Hep bir ağızdan şarkılar,ilahiler söylüyoruz Gidişine.. Ve dikenli böğürtlenlerin kokusu Boş yeşil vadiye yerleşiyor O an,ne mi oluyor? Çocukluğumu yakınlaştırıyor, Sanki tüm bedenim Çoğlarak bir film şeridinin içine sıkışmış, Kuşlar özgür olmalı, Ülkem özgür, Rular özgür, Ve hiç bir beden sürgünleşmemli, Anılar hiç bir zaman hazan yaprağının Acı istilasına uğramamalı. Çocukluğumu çıkarıyorum oracıktan, Köprücük kemiklerim canımı yakıyor Sanki bana ait değillermişcesine, Un ufaklaşıyorum; Sanki karanlığa benden önce gitmişler gibi Yorgun ve ıslağım, Artık gitmek istiyorum, Mavi ülkemin gün batımına. Şair Meral&Meri 25/06/2012/