Sürgün Şiiri - İzzet Kocadağ

Seni hayal etmekten, geceler boyu her gün,
Bir kez tatlı uykuya, dalıp da kanmamışım.
Yollanmışım gönlünden, yaban ellere sürgün,
Gururum mani olmuş, geriye dönmemişim.

Aşkıma bir karşılık, bulmamış olsam bile,
Geçmemişim sevdandan, bir zerre ümit ile.
İsmini gizlemişim düşmesin diye dile,
İçin için yanmışım, kimseye anmamışım.

Şimdi gurbet eldeyim; senden, sılamdan ırak,
Ömrümü harcıyorum, gün be gün ağlayarak.
Aklına düşüp bir gün, şayet edersen merak,
Ben aynı divaneyim, hala uslanmamışım.

Nisan 1990 / Konya