Sürgün Şiiri - Gündüz Şirin

Yüreğim burda değil; sürgün olmuş bir yere
Hapsedilmiş kimsenin bilmediği ellere
Kapamışlar gözümü,görmeyeyim diye
Hayattayım ama tutsağım,sürülmüşüm bir kere

Kuşları,çiçekleri,dağları göremiyorum
Kaç nefes tükettim ömürden bilmiyorum
Yalnızım,biçareyim bir şey diyemiyorum
Hapsolduğum zindanda eriyor bitiyorum

Rüzgar cimrilik yapıp esmiyor penceremden
Koca bir alev olmuş; çıkar hasret sinemden
Ben; benim,sıradışıyım kimse anlamaz beni
Yokluk dolu hayatı yaşıyorum hücremde

Kör karanlık bir zindan; gözün bir anlamı yok
Sert bir toprak yatağım; üstümde yorganım yok
Şimdi ne hallerdeyim; bilmiyorum aynam yok
Mutluluğu unuttum; gülmek yok,eğlenmek yok

Elveda sırdaşım,elimdeki son kağıt.......