Sürgün Şiiri - Aytaç Varol

sürgün oldum sevgilim
yürek menzilinden çıkıyorum
ak sayfalarımın rüzgar(ı) gülü
gece ağrıyan yanım
gündüz düşüm
şiirde başlayan hüzünlü aşkın perisi,
vurgun yedim
derinime dalan basınçtan
düştü omuzdan bir dayanağım.

gizlide yanan hancıydım
şiirce konakladı gelip geçen
acı içinde kıvranan suretimiz
gerçeğin aynasına düşmeden
kırılıp dökülmeden sırrımız
aşka teslim edebilseydik kendimizi
şiire dönerdi gerçeğimiz.

kendi aklına çıldıran deli
ya da
şiirde kendini arayan da bulamayan dize gibi
bir yıldıza iç dökerek ağlamalı sabaha kadar;
- ağla yüreğim ağla duyan O olsun -

hüzün besler, yürek direnir yanılsamalara
şairim ölür, şiirim ölmem
yaşar sevdam
bir dem sürer
ömürden de uzun.

(07.08.1995)