Sürgün-1 Şiiri - İbrahim Derin

Mevsim sonbahar değil
sevdiğim yağmurlarda yok
zaman alıp gidiyor beni
amansız girdaplara
bu yolculuklar
bu sürgünler
boş bir odanın karanlığına çekiyor beni

kaç defa kurtardım ben bu gençliğimi
vurulmuş zincirlerden
o kadar uzun sürdüki bu cezalar
oysa sana gelmek için
kırmızı bir güle dönmüştü
bileğimdeki kelepçeler

bir denizin durgunluğunda cen verdi sevdalar
nerden bilirdim
ben senin için kendimi yenmişim
bütün savaşlarımın sebebi olmuşsun
ne duvarlar kaldı yıkılmayan
nede gururum
ben kendimi bulmuşken sende
bir şehir yıkıldı sanki
masum bir dudaktaki üçbeş kelimede

gururla bak şimdi ayrılıklarına
umutla bak
ama böyle suskun gitmek olmaz
yıpranmış sözlerle aldatma kendini
savaşlar ortasında bırakıp gitsende
yoksun diye üzülmem
yalnızlıklarıma perçinlerim kendimi

ibrahim derin 29.05.2005 başiskele