Annem doğduğumdan beri
Yanımda hep sen vardın
Bana hep ninniler söyleyen
Ayağı taşa kakılıp da
Düşecek diye endişelen
Benim için
Yalnızlığı anlatır taş duvar arkası
Dört duvar arasıdır işte orası
Perdeler sımsıkı kapalı
Ne telefon çalar ne de kapı
Bilirim yalnızlığı yaşarım biteviye
İnsanlar el etek çekmiş
Bak...
Ne güzel çalıyor melodi
Aşka davet ediyor bizi
Dinla bak anlatıyor
Yeşil çaybahçesinde
Geçirdigimiz o güzel günleri
Geçmişe değil geleceğe bak
Çünkü yanı başında olacağım
Karanlıklarda kalıp da bir gün
Bir çıkmazın içine düştüğünde
Çaresiz ve bedbah kaldığında
Hayata yeniden tutunmak istediğinde
Yüze gülen insanlar
Kuyunu kazan insanlar
Farklı davranınca onlardan
Hemen seni dışlar insanlar
Yalan dolu riya dolu
Gerçek dışı olan insanlar
Seviyordum seni delicesine
Sen yoktun evinde
Işıkların sönük
Bense öyle bekledim
Karanlık penceremde
Sabaha dek bekledim
Bendim hep seni arayan
Bendim her defasında seni soran
Bendim hep aşka susayan
Bendim hep varla yok olan
Özleyen de ben oldum hep
Bekleyen de ben oldum
Bırak artık beni gururum
Sana prangalar vururum
Özgürlük benim onurum
Önünde diz çöker dururum
Güzeldir gönül bağlarım
Hep geçmişime yanarım
Entel dantel hareketlerin
Elinden düşmez kitapların
Metroda otobüste dolmuşta
Gözlük altından etrafını süzersin
Sen her şeyi bilirsin
Ama şunu bilmelisin ki
Geceden gündüze seslendim
Karanlıklardayım bilesin dedim
Sabırsızlıkla seni bekliyorum
Artık gün ışısın istiyorum
Karanlık sessiz ve boğuk
Korkuyorum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!