Süreyya Duası Şiiri - Almira Almira

Bu yağan son yağmur, perdeler açılsın, güneş çekilsin.
Şimdi seyir gecenin, göster kendini Süreyya!
Gözler üzerinde hadi ağla, ıslansın yürekler, hasret erisin.
Kaldır yüzünü yerden, kuvvet irkilsin, nağmeler titresin.
Sen yürü semada, aşıklar utanıp kenara çekilsin Süreyya!

Bu bir gökyüzü yalnızlığı, havası katran kadar ağır.
Bu bir gökyüzü depremi, sarsıntısı nefesleri çıldırtır.
Bu bir gökyüzü seli, yıldızları narıyla kaçırır.
Bu bir gökyüzü sevdası, yürekleri kıskançlıkla çatlatır.
Sen yürü hadi, Meltem inlesin, yakamoz saklansın, dalgalar durulsun Süreyya!

Bu doğan son gece, abı efsun yağsın, afitab batsın.
Şimdi yer huzursuz, sen dokun toprağa Süreyya!
Tabutlat sabırsız, ölüler huzursuz, bırak yüreğini karışsın.
Ebruli şarkılar mırıldan, mana alemini terki diyar etsin.
Sen konuş semada kelamla, ölüp ölüp dirileceksin Süreyya!

Bu bir Süreyya masalı, dinlemesi kulakları çınlatır.
Bu bir Süreyya bahsi, anlatması dilleri ısırtır.
Bu bir Süreyya feryadı, idrak eden akılları delirtir.
Bu bir Süreyya duası, inançları irkiltir..
Sen yürü hadi, lahza çarpılsın, arş yarılsın, sen dökül Süreyya!

Bu yanan son ahmer, alev uçuşsun, ateş utansın.
Şimdi tüm aşiyanlar kızıla boyansın, sen parla Süreyya!
Bulutlar sarsılsın, şimşekler kırılsın, tohumların dudakları çatlasın.
Çekilsin sular, solsun toprak, yeşiller sararsın.
Sen soluklan semada amber yayılsın, korkma çiçek açacaksın Süreyya!

Bu bir Süreyya makamı, tırmanması boşunadır, dizleri kanatır.
Bu bir Süreyya meclisi, gerçeği bilinmez hayali eşikte yatırır.
Bu bir Süreyya şarabı, içmesi huşudur benlikten caydırır.
Bu bir Süreyya zikri, Meşkin adabını titretir.
Sen İnan hadi, kadehler taşsın, sakiler ayılsın, sen Aşk’sın Süreyya!

Bu edilen son yemin, derviş perişan, pir ölmüş.
Şimdi tüm dualar yolda, eller semada, sen İnan Süreyya!
Kurusun boğazlar, sözler susuz, ruh takatten düşmüş.
Kapansın dergahlar, tutuşsun arzular, mürşid sahipsiz yollara düşmüş.
Sen gülümse semada, üstüne şem yağsın, durma çilen taçlandı Süreyya!