SÜREYYA
ışıklar sönünce yak özünden kandilini
Akdeniz’in kokusu sinmiş yaylalarına
mavisi ol gök platonun
yıldızlar daim yalnızdır
hüzündür şarkıları
titret kanunun tellerini mızrabınla
seni kimse anlamıyor ya
ağla Süreyya
endamınla çevirdiğin başlar
eğilir ay solgunu umudunda
buhur olur dünler
dağlardan inen rüzgarın
dokur mevsimleri
gurur olur düşler
zelilin günahı boyunlarına
selası verilir her kulun
kalabalıktan korkardın ya
konuş Süreyya
akrebin gözyaşınken
zembereğe yükleme handelerini
zemheride bir esinti dokunursa
tutuklu kaldığın çocukluğundan,
gergefinde işlediğin ebe yazgına
nar bahçelerinin renginde gülümse
okşa yüreğini
o sen değildin ya
kıyma sana Süreyya
buğusu gecelere sinmiş
bal menevişler tozar gözlerinde
sarı başaklara nispet
karakalem eskizlere vurur
siyah beyaz salınımında
gölgesi düşmüş sanrılar
sandallara yükleyip uğurla
ispinoz göçünde yalnızlığın
ben varım ya
ağlama Süreyya
Rengin Alacaatlı
Rengin AlacaatlıKayıt Tarihi : 9.11.2007 02:30:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yedi kız kardeş de denir ona, Zühre yıldızı da, Ülker de… Tanımı çoktur anlayacağınız. Oysa öyle bir Süreyya bilirim ki hep ayın yamacındadır fark etmeniz için, pırıl pırıl parlar, kör gözler onun ışıltısını göremezken sıcacık yüreğini serper gök kubbeye, gülüşlerini verir geceye… Sana sevgimle...
![Rengin Alacaatlı](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/11/09/sureyya-6.jpg)
eğilir ay solgunu umudunda
buhur olur dünler
dağlardan inen rüzgarın
dokur mevsimleri
gurur olur düşler
zelilin günahı boyunlarına
selası verilir her kulun
kalabalıktan korkardın ya
konuş Süreyya
**birbirinden güzel imgeler ve teşbihlerle bezenmiş harika bir şiirdi..tebrik ederim usta kaleminizi selam ve dualarımla**
ispinoz göçünde yalnızlığın
ben varım ya
ağlama Süreyya
..............................................
İmrenilecek bir dostluk şiiri olmuş.Dostlar;zorluk ve acının, bizi yıkma, yere serme gücüne karşı yüreğimizdeki yaşama sevincinin değirmenlerine şu taşıyan ırmaklar değilmidir. Çünkü herkes kendi acısını kendi yaşamak, kendi iç yolculuğunu kendi yapmak zorundadır. Bu, insani bir yazgıdır da. Dostlar, yüreğimizin kutupyıldızları olarak, hep umutlu, hep erdemli olan istikameti gösterirler yılmadan. Hep parıltılı düşlerin yolunu aydınlatırlar, bu iç yolculuğumuzda yalnızlığımızda.Tekrar kutluyorum yüreği güzel usta kalemin sevdiği dostuna yazdığı bu anlam dolu şiiri.
bal menevişler tozar gözlerinde
sarı başaklara nispet
karakalem eskizlere vurur
siyah beyaz salınımında
gölgesi düşmüş sanrılar
sandallara yükleyip uğurla
ispinoz göçünde yalnızlığın
ben varım ya
ağlama Süreyya '
çok beğendim... her zamanki gibi mükemmel... yüreğinizden sevgi kaleminizden şiir eksik olmasın...
TÜM YORUMLAR (51)