Süreyya Şiiri - Ahmet Çiçek

gözleri dünyama kayan yıldızlar grubu
tutuşan bir alev, bir su gibi geceden
bir hançer at boynuma inceden inceden
çek bağrımda kana susamış çiçekleri
adını bağırsam mı kor dudaklı heceden

yaralıdır; tabiatın uyanmamış halleri
bilirim uzaktan rüzgarın sana imrendiğini
bilirim çıkıp bir gün ansızın geleceğini
doğudan gelen öksüzlüğüm gibi
bilirim; gene aynı zulme gömüleceğimi

adını söylesem fırtına kopar dudaklarımda
süreyya olur her harfi tufan kopar
amansız bir rastlantıda merasim olur
sonra bir hırsız gibi çalsam ela gözlerini
belki de aydınlığa çıkan dünyalarım olur

sen sarı bir çiçeğin boynunda yağlı urgan
içimde koşan yılkı atlara inat tutunup ne varsa
adını inadına ufuklara asardım süreyya
yıldızların kurşun olsa alsa bedenimi
ölümü en çok sende severdim süreyya

hançer değdi; içim paramparça şimdi
sen orda rengarenk çiçeklere bakarken
ben burda yaralı kuşlar besliyorum süreyya
iklimlerim karıştı yol boyu, eyvahlar içinde
hicranı bağrıma basıp terk ederim Süreyya