Süreyya* Şiiri - Celalettin Kurt

Dibâcesi aşktır, şirâzesi aşk
Nihâyeti aşktır şarkılarımın

Doğur yüreğime aşkı Süreyyâ
Görklü sancılarda seni bulayım
Mavi gözlerinden nazarlar sal da
Nazarlar içinde esrik olayım
Sadece aşk üzre çağır da nâra
Nârınla yanayım, hep kavrulayım
Doğur yüreğime aşkı Süreyyâ

Umarlı kavlimde gül ezgili yâr
Bir çağrı çıkardım duymuyorsun ki
Nihâvent makamlı şarkılarıma
Gülce sözlerinle uymuyorsun ki
Uğruna adanmış aşk sözlerimi
Yürek kafesine koymuyorsun ki
Umarlı kavlimde gül ezgili yâr

Yârim; Yelpe kuşum alçal toprağa
Alçal da tutuver kanatlarımdan
Düşmanın değilim, figânım olma
Gökler inlemesin âh u zârımdan
Feryâdım Ferhât’ça dağlar deliyor
Bil ki susuyorum daha kahrımdan
Yârim; Yelpe kuşum alçal toprağa

Gönlümde kaynayan bir pınarsın sen
Sevgindir kaynağı bunu bilirim
Gel desen bin kere tenden sıyrılıp
Yol vermez dağlardan aşar gelirim
Sanki bilmez misin çektiklerimi
Merhamet etmezsen bil ki ölürüm
Gönlümde kaynayan bir pınarsın sen

Uçarı uçarı çıkıp karşıma
Saplanırsın bıçak gibi bağrıma
Gel kaçma uzağa; n’olur yâd olma
İlaç ol, dermân ol gönül ağrıma
Ferhât de, Kerem de, her ne dersen de
Daha fazla bıçak vurma sağrıma
Uçarı uçarı çıkıp karşıma

Çilen de, belân da başım üstüne
Yeter ki bir katre sevdândan getir
An-be-an beklerim gelirsin diye
Gel de can evimi gönlüne götür
Nazın naz evinde sükûta ersin
Gönül depremini Süreyyâ bitir
Çilen de, belân da başım üstüne

İsyankâr değilim, âsi eyleme
Günahsa günahım sevmektir seni
Burcuna koştuğum bu zor seferde
Salma felâkete, gel yorma beni
Söyle ayrılığın revâ mı hâlâ
Dökme yollarıma gülsüz dikeni
İsyankâr değilim, âsi eyleme

Çâresiz kuşlardan farksızım işte
Titriyor kanadım vuruyor cama
Bigâne kalırsın nedendir bilmem
Taşlar mı koyayım alıp koynuma
Daha çektiklerin yetmez de dersen
Aşkın ilmeğini dola boynuma
Çâresiz kuşlardan farksızım işte

Esrik duygularım devâ beklerken
Duymuyor, görmüyor musun ki hâlâ
Yedi şiddetinde depremler gibi
İtiyorsun beni belâlı hâle
Soldurup içimde umutlarımı
Ne gül koyuyorsun ne de bir lâle
Esrik duygularım devâ beklerken

Gül derler gülmeyi çoktan unuttum
Feryâdım büyürken nasıl güleyim
Konduğum limanlar hasret tüterken
Vuslat günlerini nerden bileyim
Gönül bulutumdan hicrânı, vâh’ı
Yâr; mühlet vermez ki tümden sileyim
Gül derler gülmeyi çoktan unuttum

İçli bir ezgisin şarkılarımda
Sazım, sesim; bütün sana ayarlı
Ne yapsam, ne etsem bilemiyorum
Geçmiyor yıllarım umarlı, yârlı
Tersine dönüyor sevda iklimim
Aralığım hârlı, Temmuzum karlı
İçli bir ezgisin şarkılarımda

Muradını çözdüm senin Süreyyâ
Beni öldürmekmiş senin murâdın
Felâketim misin, belâlım mısın
Azrail mi yoksa, âh senin adın
Ölüm dediğin şey, elbet güzeldir
Öleyim de bâri, hep gelsin tadın
Murâdını çözdüm senin Süreyyâ