Süreyya... Şiiri - Koray Aksoy

bilinmez bir sıradanlıkta savuruyorum külleri
uzun uzadıya boğuk hayallerin ışığı sessiz
servinazlar yıkılışta boşluktaki uğultuların sersemliklerinde
Süreyya yıldızının düşleminde uçuk duygularım
savurgan, sessiz ve sinik dağılıyorum ertelemelerimde
seni susuyorum yedi iklimimin yedi yıldızında
ayinlerini çığırtkanlarına yaptırıyorum erosun
geceler kararıp gitmeden bir aşk akmalı damarlarımdan
bütün bitkinliklerin bitmeyen bölünüşlerinde katre katre kıvranıyorum
ayın haresi huzmelerini yansıtıyor gözlerime
kimine huzur veren bu dingin ışık
bedenimi yakan bir kora dönüşüyor
kül oluyorum