İçimde kaldı mahrem-i aşktan, uhrev-i aşka giden sevaplarımız.
Takvalı parçacıklar kaldı, sardı anılardaki karanlık zarlarını.
Ne atsam sen düşüyorsun göz kapaklarımdaki çehreye.
Münevver, mülayim, muallim, bin bir kelime-i lügatsın sen.
Ben kelime-i kekemeydim, telaffuz edemedim seni hiç bir dilde.
Maana bende kaldı, her tercüme şirkti, anlamsız kaldı.
Terbiye etmiştik zamanı bizde kalacaktı, Kelebeğe kondu, ömründen aldı.
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta