Ben bir değil, bin ölüm yaşadım.
Bin nefes defnedildi içimden.
Kah emekledim, kah emekli başım,
Onca suretler düştü yüzümden.
Bebekti, çocuktu, gençti gidenler………
Küçük büyük gölgeler bedenimden.
Tanımakta zorlanıyor, görenler
Nedamet duydular gördüklerinden.
Bir çocuk fotoğrafı fısıldadı kulağıma,
“Hey ben sen miyim, sen ben misin”?
O kadar benziyordu ki çocukluğuma,
Dedi; “yoksa sen benim dedem misin”?
Sakladım, pusula haritası yüzümü.
Nadasta tarla gibi kafam, zemheride.
Kataraktan, net seçemedim yüzünü.
Gençlik fotoğraflarına baktım beride.
2023
Kayıt Tarihi : 13.1.2023 01:16:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!