Suretler Şiiri - Begüm Kıtay

değmek içine için için

solumak o derin yakarışı

ılıtmak boğaza dayanan nefesi

sezmek dünyadan sıfırlanışı.

yıktığınca yitik ruhlar var bu düzenden

üstelik düzeni koyan belliyken

nedir bu şikayet edebiyatı

düştün de beynine dikenler mi battı?

sana ait değil toprağa tutunan çiçek,

buluta yüklü yağmur,

rahme düşen çocuk.

çünkü taşıdığın kadar yüksün bu dünyaya

varlığına her başkaldırı bir kaybediş.

aynalara yansır aynılaşan yüzün

acziyete sarılır elinde biriken hüzün.

kollarında gizliden filizlenir damarlar,

kabuğundan sıyrılır tüm mezarlar

bilir misin gereği nedir yaşamanın?

artık acıyı değil acıtanı susturmak gerek,

yaşatmak için cenneti doğurmak gerek,

bütün feryatları silecek bir isyan gerek,

bize günahını alnında taşıyan değil,

öldüren sûretler gerek!