(sıkılarak konuşuyordu…)
-bu bacak dört yıldır suskun biliyor musun?
önce dilim
sonra sağ kolum uyandı
mayınla yandığım günden beri
bacağım ölüm aynası
beni anlıyor musun!
-elbet
dedim gülümseyerek
bu coğrafyayı
tımarhaneye çeviren rüzgâr
derin bir sızıdır damarlarımda
nehirlerim
kan deryası
senin bacağın ise ey çocuk
çaresiz
ruh ayazı
kaçırdım üşümelerini
geç kaldım acılarına
boz bulanık kabuslarda
iğfal edilmiş kurşuni bir aynayım
kesik tüm bacakların
ağrısı kadar hastayım
utancımı saklayarak kirpiklerime
ıssız bir sahra çadırına dönüştüm ansızın
duyma ağıtımı ey asker
ey alacaklı!
ben ki kayıpların ardında yastayım
-her şey güzel olacak
gülümsüyorum bak
beni anlıyor musun!
(9 Haziran 2004)
Naime ErlaçinKayıt Tarihi : 9.6.2004 14:55:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hangimiz kayıpların ardında yasta değiliz ki, kayıplar kayıp olmadan değer bilebilsek...ölenler ölmeden kıymet bilebilsek ve dostları yitirmeden dostluklarını yaşayabilsek ve onları gönlümüzde yaşatabilsek....çok geniş ufuklar açtınız bana...teşekkür ederim...
Saygılarımla...Metin Eser
Saygılarımla
Ecdat Armağan
KUTLARIM
TÜM YORUMLAR (6)