Sürem -üvercinka.aralık 2022

taşladım binlerce kez nefesini
bileğime vura vura şefkatin

….dikenlerin yurdu yoktur
Sıçrar ötelerde birikir orman olur
orada bulmuştum seni

gereksinirken tek damlasına yüzünün
önemli değil öteki toprakları sula kılcal kılcal
gözlerin şımarık kelebeklerden daha da güz
dalındayken çürümüş ayvaların
yanabildiğin kadar yan ama
son söz bana kalsın
hayır yalansın

izin verirse iklim dizginini kırar sürgün
goncalar pıtrak pıtrak örgüdür
son an senden alacaklı ben aşktan
öyle bir karahumma ki tam söndü sönecek
derken sökün eder sancı yeni baştan

sen kim gibisin bilmem
kimseler sen gibi değilken

tam zamanı yeni bir kışa hazırlanmanın
karıncayı ürkütmeden taşımak gibi bahara

seni ….o uzun gece yarılarına
başka bir karadut kırmızısını sağarken kadehime

inan
başka bir karadut kırmızısını
kadeh kadeh yutarken

şuracıkta kendine gülümsüyor
parmaklarım bu bulanıklığın tanımı
tozlu raflarda gizli

seni yakalasam iki dizenin arasındaki
tek atımlık sözcüğe gömeceğim

bir taşın gövermesi nasıl
biraz yeşilimtırak biraz gri gri
ve biraz acıysa

yüksek masumiyetin intikamı bu
elbette ömürlük sevişmelerin son zorluğu

salınışların bir şiiri bulandırışı kadar
arşın arşın berrak

olsun
ışır dölünü boğan bu bulutlar
seni yazdığım sürece tutanaklara