Süreksiz Ağıtlar Şiiri - Hasan Sabah

Tenhalıklarda yitirdim sımsıcak
Hüzünlerimi
Ne yalnızlıkları tüketti,
Yaşam
Ne yalpalatması bitti
İnsanı.
Aynalardaki yansıman ürküttü
Zaman zaman
Gittin, rüzgarlara bıraktın
Ruhumu.
Bir parçacık aşka hasretti yüreğim
Ancak
Gül yaprağında titrettin
Yorgun gönlümü.
Gözlerinin içinde ben vardım
Yüreğinde de; biliyorum
Namahrem saydın
Beşeri ayrılıklarımı
Sararmış hasretlerim döktü
Yapraklarını.
Pas tuttu sensiz
Süreksiz ağıtlar kuruttu
Göz yaşlarımı.
Denize atılmış bir gül
Maviliğinde kayboldu
Kırmızısına vurgun
Savruldu yokluğum.
Attığım her adımda
Bir adım geriye düştü
Kurbanlığı
Benliğimin.