Sürekli Nöbetlerdeyim Şiiri - Cumhur Turan

uzun mu uzun
bir tünele girmişcesine
uzuyor suskunluğun
bense
ötelerde
tünelin çıkış noktasında
sürekli nöbetlerdeyim
geldi/gelecek
dokundu/dokunacak
noktasında
kar altında
bir yıldızın üstüne çıkmış
ya da serçelerle konuşurca
dağıtırken
elimde ekmeğim
ucunda tünelin
gezinmekteyim
yaşam inceliyor yüreğimde
ince parlak
rengarenk
düşlere dalıyorum
daha önce hiç görmediğim
tünel
tünel uzuyor
tanımsız bir korku
yarasa göyneğinde
dalıyor yüreğime
içmeye duruyor kanımı
kabuslarını serperek içime
sesin gelir olunca
gelmese bile
kaçıyor yarasa
kusarak içtiği onca kanı
ötelerde bir yerde
tünelin çıkış noktasında
nöbetlerdeyim