Sürekli konuşuyordu Şiiri - Ulaş Güleviz

Sürekli konuşuyordu
yorgundu bedeni
ama yaşadıklarını herkes bilsin istiyordu

Yıpranmış elleriyle
yıllardır giydiği ceketinin ceplerini karıştırdı
ve tütün tabakasını bulup kapağını açtı
Yüz ifadesi ve giysileri yoksulluğun tarifini veriyordu
ama bu haliyle bile bonkör biriydi
Cebinden çıkardığı tütünden herkese ikram etti
Kendisi de
sardığı tütünü yakıp içerken hem konuşuyor
hem de tütünü içine çekip
ağzına gelenleri belli aralıklarla tükürüyordu
Bu durum onda alışkanlık yapmış olmalıydı
tütün bittiği halde belli aralıklarla tükürmeye devam etti

Onun gönlünü almak
bir çocuğun gönlünü almaktan daha kolay
ve kalıcıydı
Üzerindeki ceket ve ayağındaki ayakkabının
kendine ait olmadığı belliydi

Üzerine giydiği giysiler
başkalarına göre
onu ciddiye almamak için yeterliydi
Ama gerçekler öyle demiyordu
O
giydiği ceketi belki bir ömür giydi
ve biliyor ki
o ceket onun hayatının gizemleriyle dolu
Sanki ceplerinde yaşadığı acılar
yorgunluklar var

Kıyafetinden ve teninden anlaşılıyor ki
o büyük bir savaş vermiş
Hep ezilmiş
hor görülmüş
ve hiç bir zaman ciddiye alınmamış
hâli hatırı bile sorulmamış çoğu zaman
ve böyle bıkmadan
durmaksızın konuşması ondan