Bitiremediğim bir yol omzumdaki.
Ne uyuyabiliyorum
Ne uyanabiliyorum.
Yüzümdeki bunca hazal yığınına rağmen
Nasıl kopmaz takvimden bir yaprak.
Nasıl hiç geçmez zaman.
Oysa ben doldurdum kışın miladını
Nasıl gelmez ya ölüm ya ilkbahar.
Sürekli içim kazılıyor
Yedi kat dünya mıdır insanın kalbi?
En derine düştüm
En yükseğe çıktım.
İçim kırılırken çıkardığı sesi duydum.
Bir ölüm ruhumu kurşunlarla taradı.
Avuçlarıma dökülen bedenimdi.
Rüyama geldiğinde omuzlarında ağladım.
Yedi kat dünya mıdır insanın kalbi?
En derine düştüm
En yükseğe çıktım.
Kayıt Tarihi : 16.1.2022 17:46:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Sevgi Gül İlkan](https://www.antoloji.com/i/siir/2022/01/16/surekli-icim-kaziliyor.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!