Süreduran Şiiri - Erkan Karakiraz

ağır aksak, hazırlar doğamız kumanyasını
yolculuğun. metinler ölür, çoğalır yerli yersiz
şiirler. yurtsuzdur sohbet: ayaküstüdür kimi vakit, kimi
vakit kinayeli, rahatsız bir sandalye
arar. son gürlüğü. döl yatağı yenilenen başlangıç,
süreduran yer. mekanın sesi havalandıkta
yaşamını sürdüren örsten: yeterli değil hiç o kurşun hece
mürekkeplemeye. öyleyse bilinçdışını –ne
meşhurdur o öyle– kusmuş olacaksın sunturlu
küfürlerle. karşında kurulan vardakosta. kökeni
yitik. doğurur kıyıları, oyar bağlamları. ne
işe yarar tortul kayaçlar içre kanayıp duran
uçlar? ne işe yarar sığamadığın, taştığın –ne? ! –
alan? (alansızlık onun adı) konuşulabilir olandan ırakta