Süre Şiiri - Fazilet Özcan

Hangi kör isyanina sen ki boyun eğipte
Dertle cile doldurdun soyle nurlu heybene
Canına kast ederken birden o el deyipte
Egilip baktin mi hic soyle yurek heybene

Gunesin dogusunu geceden sormalısın
Gokyuzunde uçusur aşkla kanatli atlar
Ayın gelisiniyse gunduzden sormalısın
Gece olunca bir tek gokte yildizlar kutlar

Ruzgarlari hisseder en tez benim saclarim
Bir poyraza mi yenik düser hiç dualarim
Eksilir zaman geçer kapanmaz avuclarım
Kimine ahlarim var ve de beddualarim

Hal hatır sormayan bir bayram var ki ortada
Herkes kendine kutlar dort duvar arasinda
Dunyada şenlik eder ahireti darda da
Adı kalmış gidenin kabristan sırasında

Bedenler göstermelik ambalaji çok güzel
Ne erkek kalmış oysa ne de kadin özünde
Bu dunya yaratildı bir tek insana özel
Hic kimse durmuyor ah durmuyor ah sözünde

Sonu gelmez hayatta kurulan hulyamızin
Biz vardik düşde birde koca mavi bir küre
Katilidir her insan yok olan dünyamızın
Kırıp döktük zamanı hic kalmadı hic süre