Tarih ‘ayraç’larında kudurmuşuz,
Gün gün,
Gölgeliklerinde ‘parantez’ler taşıyoruz,
Sonrasına ayrılık yazdığımız aşka, sevgiye,
Yüklendiğimiz ‘üç nokta’lar mı bizi yoran…
…
Ki durup dururken ikimiz,
Dolanıp nedenlere,
‘Soru işaretleri’ni her şeyimize ortakladık….
…
Bir ‘veda’nın baş ucu kitabından okuyarak,
Unutma satırları arasında çalınacak bir kapı olmadığını anlamak,
Ve;
Sokağı boş kalmış yüreğin,
Gözlerinden aka aka son sözü boşaltmak,
Ne varsa ayrılık adına, bir daha ağlamamak üzere…
Kayıt Tarihi : 23.8.2012 15:49:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!