Şurada Bir Çocuk Şiiri - Faruk Güney

Ne özlenecek bir mazi bulabildim hatırımda,
ne de sevilecek bir anne;
sığınacak bir baba
Küre döndükçe duruyorum
Zaman aktıkça azalıyorum
Suyum çekildikçe tükeniyorum
Önceleri göz yaşlarımla yıkardım ruhumu,
onu da saldım
İklim krizlerim yaralarımı gün yüzüne çıkardı,
utanmıyorum
Hayatın tatlı elleriyle zehirlendim,
ben de umursamazlığa terkettim canımı
Yansımamla çatışıyorum,
kaybeden diğerinin adına intihar edecek
Bu aramızdaki eski bir iddia,
dokunulmaz ve diyeti tek
Uykumu mutluluğuma rüşvet versem de
yastığım aşındı soğuk ve sancılı terlerimden
Çarpılan kapıların huzursuzluğuyla
yeterince beslendi kulağım,
şiddeti ayak seslerinden tanırım
Belleğimde patlayan istemsiz anların
yorgunluğu okunuyor saçlarımdan
Orada bir beyaz,
burada bir kırık
Sakalımla saklasam da ergenliğimi,
ani gülmelerimde ifşalanıyorum
Burası mecaz,
şurada bir çocuk
Kaç, git buradan,
bu elem gelecek zaman
Seni koruyamaz
üstündeki günahsız gocuk