Sür Mehmedim! Şiiri - Mehmet İslami

Dinle sana Cu. Ha. Pa’yı
Anlatayım gör, Mehmedim
Hep ayılar oldu dayı
Dahâ çok şey var Mehmedim

Gayrimümkün seni duyâ
Lâftan ne anlasın kayâ;
İflâs etmiş nâmus hâyâ
Bunlarda yok ar, Mehmedim

Milleti aldatanlara
İnlerinde yatanlara
Sana; kurşun atanlara
Arkadaşım der, Mehmedim

Sureta insan cinlerin
Kurşun sıkan hainlerin
Bu satılmış beyinlerin,
Tağutları zer Mehmedim

Kopardılar özümüzden
Vazgeçin dediler düzden
Yeter artık, köyümüzden
Düşmanları sür Mehmedim

Bahtımızı etti kara
Sardıkları bir makara
İşte bu münâfıklara
Et; dünyâyı dar Mehmedim

Yüz senedir etti tedip
Sığır sayaraktan güdüp
Bu haini itlâf edip
Kanadını kır Mehmedim

Meclisine getireni
Sarmaş dolaş oturanı
So. Si. Ku’yu batıranı
Yırtık çula sar Mehmedim

Kurtuluşu yok sellerden
Bunlar ahtapotgillerden
Anladıkları dillerden
Cevâbını ver Mehmedim.

Kanla doldurulan pistin
Müsebbibi, komünistin,
Ensesine Masonistin
Zülfikârı vur Mehmedim

Getirdiler ne günlere
Taş çıkartırlar cinlere
Emân verme hainlere
Defterini dür Mehmedim

Serhatlerde alnın açık
Karşında yetmiş beş buçuk
Dersin ‘hain ininden çık’
Mancınığı kur Mehmedim

Harâm bilmez gönül cebi
Hemi mecnûn hemi sâbî
Ezelden olduğunuz gibi
Müstakimde dur Mehmedim.

Adlin boğazını boğar
Hakkı, hakîkâti kovar
Güneşi balçıkla sıvar
Bunlar bakar kör Mehmedim.

Cehennem etti cenneti
Öğretisi Moğol eti
Akılsız başa sepeti
Kınnap ile ör Mehmedim

Bu, sebepsiz husûmete
Bak şunlarda zihniyete
Bidâyetten nihâyete
Ebî ceddî şer Mehmedim

Gıpta ederler hunlara
Hem bunlara hem onlara
Maşatlıkta yatanlara
Hesabını sor Mehmedim.

Hevâi nefsî güdersin
Resûl izinden gidersin
Dünyâyı zindan edersin
Nâmertlere, er Mehmedim

Sür İSLÂMİ; peşlerini
İfşâ et mât işlerini
Düşmanların leşreni
Yeryüzüne ser Mehmedim