Süpürülmüş toprak ey garip insan

Karanlık bir gece şehirde kaos
Işıklar gürültü her nefes egzoz
Gümbür gümbür akan trafik bilmez
Hastaya reçete egzosdan narkoz

Bir telaş ki hayat, Hurda hırdavat
Koştur kalabalık, kör maneviyat
Bir durun da bakın nerelerdeyiz
Kıyametler kopsa sıfır hissiyat

Sonsuz kadar uzak yıldızlar vardı
Baktıkça gözlere anlam katardı
Bir değil iki değil binbir yıldıza
Bedenlerle uzak el uzanırdı

Kopardı göklere yerden diklenen
Şeytanlardan tohum hırs filizlenen
Demir çelik bina kara beton kor
Gözlere bir siper Allaha nankör

İnsanı göklerden uzak tutan çağ
Ruhlar gökle yaşar, güneşlerle bağ
Toprakta yürürüz sanıyorsun ya
Gök bir Allahtır ki ona bağlı ağ

Uzak kalma gökten kaldır şu başı
Bırak yerde kalsın aptal telaşı
Galaktik boyutta fikirlerin var
adımlar nebula galaksi çarşı

Sınır bilmez saha manevralarda
Her taşa niyaz et korkunç hızlarda
Teleskopik gözle ince hesapla
Ne arıyorsun sen mavi dünyada

İnce bir tül gibi saran gazları
Maden sahaları milyon yaşları
Güneşlerin sıcak Ateşinde lav
Pişirek göklerde gezen taşları

Dünya gibi milyon dünya var hoyrat
Manevra çizerek kanatsız kanat
Bir düşün ve küsme Renksiz hayata
Seni getiren şey bu korkunç sanat

Seni var eden şey yıldız var etmiş
Sana biçim veren gökleri çizmiş
Yıldız saçımdan çok boşluk cok geniş
Bin renkle Süslenmiş hiç Üşenmemiş

Yıldız ışığında gör gözlerini
Gökteki yıldızlar yaşar sevgini
Işık gönderiyor sen olmak için
Pişirmiş ışığı görünmek için

Kaldır ki başını Yıldızları gör
Hatırası olan bir sensin ey kör
Hatırında yıldız var olmak ister
Sonsuzluğa bağlı sensin asansör

Bir yıldıza bakmak bağlar kurmaktır
Yaşama sımsıkı sert bağlanmaktır
Yukarıda dönen bütün boyutlar
Senden birer parça sana aşıktır

Uzak kalma gökten Ey hasta insan
Ruha binbir ilaç anti Depresan
Haddini bil yıldız tozundan mamül
Süpürülmüş toprak Ey garip insan