Süprüntüler Şiiri - Yunus Emre Coşan

Bulduklarını,
kapımın önüne getiriyor;
çeri, çöpü, beyazı, kırı,
yarım kalan haşarılıkları…

esen tepelerin
kovukları,
taşıma hizmeti,
size mı kaldı?

diziliyor her biri,
kapımı açmasam gitmiyor hiç biri,
buyur etmek zorundayım
onları…

Şu rüzgar ne zamandır esmiyordu
yolcu olmuş
geliyormuş
eskisi gibi dik değil, aykırı.

bir zamanlar işte
bir zamandan ve bir yerlerden
sözleşmişiz…

kopuk kayaların sesleri
hediyeleri,
paketsiz ve apaçık
ellerindekileri…

O'nu bekliyorum
ne bulursa O getirecek
kapıma serip gidecek
süprüntülerden ayıklama işi
yine bana düşecek…

Esen tepelerin kovukları,
yerlerinde kalsın,
kımıldamasın,
onlar orada görevli
izlesinler hatıraları…

Sığınmak için
arada bir uğramalı,
ne de olsa şu rüzgar
aykırı…