Supradyn Şiiri - Yusuf Karaman

I.

(Hipokrat yeminlerini konuşurduk
sallanırdı medeniyyet demokrat kravatlarımızda)

II.

Ey ceplerime iğdeler karıştıran sevgilim
düşlerimizin kamaştığı bu çarşıda
perişan bir şarkıyla yürünür mü?
pazartesiyi bekleyen memurlarız artık
sabrımız bir dahaki –ertesiye kadar;
Oulu caddesinde yüzüme bakmıştın, gözlerime
utandım; bütün kitaplar orada bitecek sandım.
Demek ki
ağır bir yenilgiyi yaşayıp bitmek değilmiş
sabahın ağzında kandilleri yakan bir adam olmak.

III.

Bitmek...
nasıl da barıştırıyor içinde kan ve kurşun
ellerimi geceye vuruyorum
yüzümü kopartarak kitaplara
devrilip bitsin devrilip bitsin diye
Şili de bağbozumu ne zaman kimin umurunda.

IV.

Sevgilim
Oulu caddesinde hoyrat bir kız entarisi değilim artık
saçlarımı latin bir kelimeyle taradığım doğrudur
pencereni kırıp kaçtığım da
ama yürekten kurumuş bir ırmak da değilim
o bekçi düdüğünü üflemeden
bana bir şeyler söyle
beni pencerenden içeri al
beni –ertesiye, bitmeyen geceye bırakma
bir Supradyn olarak gir boğazıma...