Şüpheler ve Sorular Şiiri - Sinan Ercan

İçim yanıyor lâkin durağanım
Şah damarımdan fışkıracak gibi kanım
Beni çeken bir göl var sanki boğulacağım

Bu korkuyla bağırıyor hücrelerim
Dün yetimi bugün yoksulu
Susuz toprak kurusu
Rahmete muhtaç bedenim

Bir nara var dilimde
Kurumuş dudağımda duayı kovan
Kurşun gibi gibi bir nara
Atıp kurtulamadığım
Bu yüzden etrafıma hep sinirli baktığım
Kaşlarımda çatılan yumruğumda sıkılan
Ah ulan
Bir hamleyle yıkacağım her şeyi
Kıracağım bu fanusu bu hapsi
Derken bir cümleyle yıkıldı heybetim
Ölünce neresi olacak yerin

Masallara saklandı koskoca dağlar
Koşarak gözlerime girdi ufuklar
Kafamda işitme engelli çığlıklar
Kuvvetle kulaklarıma haykırdılar

Yarışçı atların sırtında kuşkular
Rekor kırıyor akıl hipodromumda
Kıyamete dair tüm sorular
Diskalifiye oldu bir anda

Ah keşke diyor hatalarım
Gözyaşı döküyor yasaklarım
En masum günahım da hıçkırarak ağlıyor
Uzuvlarım sevaplarımı paylaşamıyor

Hayatım çırılçıplak son kez yürürken podyumda
Şimdi soruyorum kendime
Nasıl bu kadar çabuk yaşlanır bir lâhza

Salıncağında sayıklıyor vampir şafak
Yitik oyuncaklarını arıyor güneş
Gözlerimi bombalıyor ışıklar
Beni delirten çılgın bir gerçek mi var

Teker teker can veriyor korkularım
Savaştayım haberim mi yok
Bu kaçıncı cihan harbi acaba
Hani nerde beni yenenler

O da ne tavanda uyumuş duvar
Eli yok ayağı yok beyaz bir kukla gibi
El salladı yine de günaydın der gibi
Beton yığını ne işin var orada
Bağrıma sarkıttın buz gibi bir har
Çok korkuttun beni soğuk canavar