‘’ Sen kağıttan Romeo! ..biliyor musun, ben matemiyim siyahın,çıkmaz sokağıyım aşkın’’
Sana artık güvenmiyorum, inanmıyorum her an şüphe içindeyim ve biliyor musun şüphe katilidir aşkın! ! ..
Tam on üç yıl, bedenenimle birlikte ruhumu da becerdin,, Oysa ben iyileşemez kalıcı bir hastalık gibi seninle yaşamayı öğrendim.. Maraz-i erkekliğine toz kondurtmadım. Ben sana bey dedim, fahişe ruhunu görmezden geldim..
Tüm fahişeler sana hayran değiller; lanet cüzdanın için yarışıyorlar! ! .. Sende çok iyi biliyorsun aslında bunun böyle olduğunu..
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta