Şüphe ile İmân Şiiri - Mustafa Hızır Kor ...

Bir yara açılmış kalbin ortasında,
Biri “var” der, biri “belki yok.”
Gecenin en sessiz saatinde,
Susar bilim, bağırır korku,
Fısıldar kalpten bir ses:
“Ya varsa?”

Göğe bakar göz, yıldız sorar:
“Bu düzen boşluğa mı akar?”
Kâfir korkar, ama direnir:
“Belki hiçlik, daha kolay...”
Oysa terk, her zaman tahriptir.
Zor olan, varlığı kabullenmek.

İman bir nurdur, içten doğar,
Karanlık bastığında yol gösterir.
Küfürse sis gibidir..
Ne sıcak, ne serin;
Ama serap gibi kandırır gözleri,
Hakikati setr eder.

Korkudan kaçarken,
Bir “belki”ye sığınır insan,
Ne tam inanç, ne tam inkâr.
Ama bilir içten içe:
Bir mezar taşının sessizliğinde,
Cevap netleşir.

Dünya zevktir, kısadır, tatlıdır,
Ama arkası perdedir,
Perde arkasında bir sonsuzluk
Ya ateş, ya NUR...
Ve her seçim bir ebediyet fısıldar.
Sen neye "evet" diyorsun?

Kimi çalışır, ümitle,
Kimi unutur, gafletle,
Ama son sahne geldiğinde
Hiçbir “belki” kurtarmaz seni.
Hakikat, netlik ister:
Ya var, ya yok.

O yüzden ey insan,
Yorma ruhunu kaçışlarla.
Korkuyorsan bil ki
Kalbinde hâlâ kıvılcım var.
O kıvılcım iman olur bir gün;
Yeter ki ülfetle söndürme.