Şüphe Şiiri - Devrim Öztan

Şüphe
Bir düştü mü içime
Beni yakar
Büyür içimde ateşi
Ahı seni yakar
Beni yakar
Bizi yakar.
Şüphe düştümü içime
Sevgimiz kar'a güneş gibi
Erir tükenircesine
Tüketircesine.
Kötülük tüm karanlığıyla
Çöker hislerime
Vurur dilime tüm çirkinliğiyle
Bu ben değil, bilirim
Sen bilemezsin
Görmediğine inanmak
Sağduyu ister.
Bense hep o büyüklüğü
Bekler dururum
Söndür isterim içimdeki o ateşi
Güvenmeyi isterim aç kurtlar gibi
Boynu bükük çocuklar gibi
Hasret gibi
İçimi tırmalayan o pis duygudan
Sıyır diye beni
Yakarırım.
Sense benden beklersin
Düşüncemi suç sayarak.
Gözlerimi kapatıp,
Bak dersin.
Ağzıma tüm kelimeleri dizip
Sus dersin.
İstemek için söylemek yetmiyor

Gerçekten istediğim
Sen değilsin belki de.
Çocukca saflığımda söylediğin
O temiz güçlü sözler
Seni yaratmıştı
Belki de sen hiç o olmadın
Bense kabul edemem..
Oysa bu şüpheli seni de
Ben bittim biteceğim
Yüreğimdeki koca sende
Seni ararım kazan kepçe gibi
Her bulduğumu sandığımda
'Be' deyip başka yüzünle çıkarsın
Sen ne zor adamsın
Ömür törpüsü gibi
Ne senle, ne sensiz
Sana duygum
Ne sevgisiz ne nefretsiz.