...
Ben aslında hiç doğmadım ya
Konuştuğumda başlı başına bir yalandı.
Kimse görmedi mutlu olduğumu
ve gözlerim hiç yaşla dolmadı.
Daha olmadan öldüğümü yazdı şiirler,
Ben aslında hiç itiraz etmedim hayata
Tek düşmanımda hayattı;
Hep duran, karşımda...
Aldığım her nefes nefessiz bıraktı beni,
Umutlandığım her düş hevessiz...
Her haykırışımda sessizliğimle boğuldum,
Aleme baba oldu yüreğim, çileye evlat oldum.
Dolup taşan varlığıma yok dedim,
Hiç kalmamış kendiliğime çok dedim.
Öyle karışıktı ki her şey; karışıktım
Gün oldu ya güneş doğmadı evrene ... Alışıktım.
Ben aslında hiç susmadım ya,
Konuştuğumda oldum olası yalandı.
Hayatta en çok koktuğum şeydi yaşamak;
Yaşamak yalanlarla donatılmış bir insandı.
Ben bile geldiğime inanmazken dünyaya,
Bana hüviyet vermiş nufüs dairesi...
Eğer çileyse kainatın yaşama kuralı
Benim inanmadığım bu dünyanın benim tek efendisi! ....
Sustum şimdi........
18 Temmuz 2004 Pazartesi 02:28
Mustafa Çelebi ÇetinkayaKayıt Tarihi : 22.11.2005 16:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
evrene güneş doğmaz.
karanlık, karanlıkta olduğunuz bilmez ki. cahillik kendini sınayamaz.
güneş yüreklere doğar.
hissedene ve izleyeni düşünene doğar.
senin gibi sevgili Çelebi.
şans almayı bilenlere de doğar, o da var
İmla konusunda biraz sıkıntı var. Üzerinde durulduğunda çok rahat aşılabilir.
Melodisi olan bir şiir. Rahat okunuyor ve anlatılmak istenen çok rahat anlaşılıyor.
İçerik çok bunalttı. Çelişkiler yorar insanı. Ne olursa olsun hayat gülümseyen gözlerle bakmak gerek.
Sevgilerimle...
yada bir insan şüphelerini bu kadar güzel dile getirir mi.
tebrik ederim
hakikaten ben deliye uygun bir şiirdi...
TÜM YORUMLAR (7)