Süphan ve Aşk Şiiri - Fuat Çelik Agirî

Süphan, acıların, sevgilerin
Acımasızca çiçek açtığı yer.
Gözyaşlarından büyük aşklar doğar,
Ve büyük aşklar ölür,
Sonra bir başka aşkla kavuşurlar.

Xecê ve Siyabend’in aşkı gibi,
Ve sonsuza dek var olmuş.
Artık onlar,
Süphan’ın üstünde bir aşk çeşmesi
Olup,
Yüzyıllardır aşıkların susuzluğunu giderir.

Aşk, sadece bir anın ruhu değil,
Bir efsanenin kalbinde yankı bulan,
Gözyaşlarıyla beslenen bir çiçek…
Ve her damlası,
Gerçekleşmemiş dileklerin
Anlam bulduğu bir su…

Doğar, ölür ve yeniden doğar,
Aşklar, zamansız kalır,
Süphan’da,
Gönüllerde yaşar.