Süphan dağı Şiiri - Nedim Uçar

Yürü be hey Süphan Dağı,
Koç yiğitler yola düştü.
Düşman sarmış solu sağı,
Yalın kılıç kola düştü.

Top gümbürder, tüfek patlar,
Taş savrulur, kaya çatlar,
Şaha kalkmış yağız atlar,
Söz sırası nala düştü.

Sis bürümüş Ağrı, Van’ı,
Ahlat bekler kızıl tanı,
Ak topraktan şehit kanı,
Damla damla Göl’e düştü.

Buz kesildi dağın karı,
Korkakların benzi sarı,
Namluların alev, nârı,
Çıngı çıngı küle düştü.

Allah Allah sesi çınlar,
Namert susar yer gök inler,
Gazi kükrer meydan dinler,
Sur yarıldı kale düştü.

Nedim söyler tarih yazar,
Mert olana değmez nazar,
Anıtlaşır her bir mezar,
Çelenk çelenk güle düştü.

Derece almıştır.