Sunta Akşamlar Şiiri - Çağlar Doğu

Kırılgan çocukluğumun en karamsar düşüncelerindeydi sensizlik
Yalnız sensizlik mi?
Her biten öykünün ardından üzülmedim mi sanıyorsun?

Geçip giden hayatlara bakıp düşündüğümde
Gitmek birkaç saniye ile açıklanırdı hep
Birileri vardı bekleyen
Geride kalanlar olarak nitelendirilen
Belki de acıyı taşıyan
Huzur sofrasından kalkanlardı
Ne vaat edilmişti altın tepside gümüş tabakta
Nelerden vazgeçilmişti sunta akşamların
İki ucu bir araya gelmeyen lakırdılarında

Düşüm kaynıyor yine
Bir araya gelirdik mecbur bırakmıştık birbirimizi
Sende ben gibi biliyordun
Ne bir anlaşma metninde imzamız
Ne de hibe edilmiş yarınlarımız vardı
Birlikte ziyan ettiğimiz bunca dün
Hesabını aramayacak mı bir gün?

Kavurgası yinelendiğinin hoş görülmese gerek
Görmeli mi pişmanlıkların tel örgülerine yapışıp
Sınır tanımaz hovarda bir yanım var oysa
Mayınlara basıp beklediğim kadar uzun zaman
Elbet bitecek gücün
Yahut patlayacak en fazla

Umursar mıyım gülüm?
Suretini yosunlara gizleyemedin ya
Kristal bir dünyam var benim
Her yönünde sen parıldarsın
Ve ben artık körüm