Sünnet-i Nebî Şiiri - Yunus İlemin

SÜNNET-İ NEBİ
Ey şanı yüce nebi dedin sen: “Bu benim yolum,
Benden değil nikâhlanmayan, sen duy bunu oğlum!”
“Kadın nikâhlanır; ya soyundan, ya cemâlinden,
Ya malından, ya dininden, sen dindarı seç oğlum.”

Ey Nebi! Aldatmak yoktu evet senin kitabında,
“Bizi aldatan, bizden değil!” dedin kelamında.
Biz bugün aldanmadan çok, aldatan olduk;
Rûz-i mahşerde hangi yüzle çıkarız huzuruna.

Ayakların şişerdi senin, gece kıyamında.
Şişti gözlerimiz uykudan, sıcak karyolada.
Pişmezdi bazen üç ay hanende, sıcak bir çorba.
Şiştik; yiyoruz günde üç öğün haddizatında.

Sünnetindi senin, “başkası için yaşamak”.
Komşun açsa, haramdı sana doymak.
Gördün mü, bir gün, kırık bir gönül;
O gün senin derdindi, o gönlü onarmak.

Kıvrandıran ıstırabındı senin, ey Yüce Resul;
Hırslanırdın, “Ne olur, bugün inansa bir kul.”
Dedi Hakk: “İnanmıyorlar diye kendini kıyacaksın.”
“Sen bekçi değilsin onlara, et tebliğini kurtul.”

Dersin Yunus sen de, ey Muhammed ümmeti!
Sarılalım Allah’ın ipine, yapalım sünneti.
Olsun Resul bizden hoşnut, içelim Kevser’inden!
İzinden gidenlere, farz olsun Firdevs Cenneti.

11.12.2015 Cuma -Kızılcabölük