Sunmuştuk Şiiri - Garib Koçoğlu

Bir fincan kahvenin kırk yıl hatırı varmış
İki kahve ile seksen yıla yaymıştık
Ölüm kabuldü;ayrılıkta azap varmış
Dost gibi kalacağım kavline varmıştık

İnsan yaşam mı yaşatmak mı deseler
Hayatta cihanın tapusunu verseler
Altından köşkü;kırmızı halı serseler
İnsanı insan gören kapıda kalmıştık

Yokluğu da gördük,varlığı da hayatta
olmadı gözümüz;ne villada ne yatta
Buluşmuştuk düşüncelerde,aynı katta
Yürekler birleşir acı biter sanmıştık

Çağlayan ırmak ne ki;gönlümün deryası
Kürek çeker yürekte;kaç sandal sayısı
Çare değil derde emmi ne de dayısı
Sığındık Denize;yeterince yanmıştık

Bilerek üzmem kimseyi,gönül kıramam
Davetsiz,rızasız yüreğine varamam
Yarı tok,yarı aç yaşar;susuz duramam
Bir nefes almak için Denizde durmuştuk

Garibim Koçoğlu söylesen de sözünü
Yalana,haram hileye açma gözünü
Deniz dedikçe çırpındın,yaktın özünü
El açmış yaradana dualar sunmuştuk